W czasach kiedy bramy jeszcze nie było, miasto królewskie Lublin słynące ze swojej urody stale napadane było przez Tatarów i Jadźwingów. Po kolejnym występku tych pierwszych w 1341 roku, król srodze się rozgniewał i postanowił zrobić z tym porządek. Wszak miasto królewskie to było i okradane systematycznie być nie mogło bo mieszczanie głodem przymierali i skarbiec królewski na tym cierpiał.
Król Kazimierz Wielki który zastał Polskę drewnianą a zostawił murowaną. 
Nakazał zamianę drewnianej palisady która i tak była już spalona, na mur z cegły i kamienia. Przy okazji wybudowano również kilka wież, furt, oraz bram w tym i tą o której będzie mowa.
Inwestycja była to potężna i nawet w dzisiejszych czasach trudna do zrealizowania bez wsparcia unijnego. Więc Król sprzedał wójtostwo Lublina przybyłemu z Niemiec niejakiemu Franczkowi z Moguncji i w ten sposób zasilił budżet planowanej inwestycji. Po 600 latach wspomniany wcześniej Franciszek z Moguncji stał się dowodem historycznym. W 1942 roku urządzono obchody 600-lecia miasta bo oto właśnie okazało się, że to koloniści niemieccy założyli Lublin do czego okupanci próbowali przekonać siebie i mieszkańców.
Tablica stwierdzająca niemieckość historyczną miasta, odsłonięta przez gubernatora Zorner’a na Bramie Krakowskiej w kwietniu 1942 roku.
Znaczek pocztowy wydany z okazji 600-lecia lublina
Brama krakowska początkowo nazywana była wyższą przypuszczalnie dlatego iż była wyższa od drugiej najważniejszej bramy, tak przynajmniej jest dzisiaj. Natomiast obecna nazwa wywodzi się od traktu i przedmieścia, które do niej wiodły. W końcu Kraków był kiedyś stolicą, zatem trakt z Krakowa był najważniejszą z dróg prowadzących do miasta.
Najstarsza część bramy pamiętająca Kazimierza Wielkiego to wysoka na dwanaście metrów bryła zbudowana na przemian z kamienia i cegły wygląda trochę jak szachownica, a jej ostrołukowy kształt świadczy o średniowiecznym pochodzeniu. Przed bramą znajdowała się sucha fosa, nad którą przejeżdżano po zwodzonym moście, dodatkowe zabezpieczenie stanowiła opuszczana brona. Ceglane prowadnice znajdujące się w murze bramy zachowały się do dziś.
W wieku XV dobudowano kolejne dwa pietra, które ozdobiono zendrówką
Zendrówka to rodzaj zeszkliwionej wypalonej na ciemno cegły, coś w rodzaju dzisiejszego klinkieru, używano jej w średniowieczu do dekoracji budowli, często była układana we wzory z rombów. .
KONIEC CZĘŚCI I
CDN
żródła: Narodowe Archiwum Cyfrowe; Wikipedia
